2 Haziran 2010 Çarşamba

CAN YAĞMASI

Kalbimin derinliklerinde ağlamadığım sadece bir köşem kaldı .boyumu aşan buğday tarlalarında düştüğüm çukur kırdı bileklerimi..Sadece düştüm zannetmiştim.ama ayağa kalkamadım.elimdeki oyuncak tozlara bulandı.Kedi gözlü güvercinler yakalayıp haberler saldım 4 bir yanlara ama onlar konuşmadılar.hep eksik kaldılar anne.O gün ölmek için hiçde güzel bir gün değilmiş.artık hiç birşey eskisi gibi olamazmış...yuksek tepelerde çömelip çubuk kraker yiyorum.ayaklarıma mayınlar bağlı.ayağa kalksam ölebilirim.hepinizi duyabiliyorum, sadece arkam dönük.sol kolumda 3 parmak boyunda bi el sıcaklığı.kafamı cevirmeden sadece el tırnaklarına bakma cesaretimin olduğu bir el."hadi dön" sözcüğünü ihtiva eden cevapsız çağrıların sırt kısmındayım.kemiklerim kırılıyor sessizlikden..herşeyim tam ama sadece birşeyim eksik.sürekli tamamlandıkça eksik kalan birşey...sadece bir hikayem kaldı anlatacak.dur onuda sen söyleme.yağmur sırasında camdan bakarken anlatabilirsin ancak.ben mi ben babayım beceremem yağmurda dışarıya bakmayı.ben sadece kulağımı omuzuma silip sessizce burnumu çekebilirim.gururlanmasın polyannam ben sadece gözyaşı kısmında yokum.alkışlamasın yavrularım.yuzumdeki iki ufak çukurda saklıyorum hepsini. sadece omuzun sıvazlanarak savaşa hazır hale getirildim.gözlerimdeki kırmızıyı çay tabaklarına döküp fal baktırdım.beni yıkan her neyse bulmak için gece gündüz donuk baktım.
pencerenden karşı kaldırımın soğuk taşlarına inen bakışların deşti benim buğday tarlamı.ilkkez 22 yaşımda üzerime yağmurlar yağdı.bir anne daha buldum ama senin gibisini bulamadım annem...hiç biri senin gibi okşamadı saçlarımı.ölü koyunlarla tanıştım.hiç biri senin gibi ısıtamadı kalbimi.kimsenin gözleri beni mutlu edemedi.O sadece gözleriyle bana karşı sokaktan iki kişiye yetecek kadar nişan alabildi.O gün oyuncaklarımı tahta karyolamın altında bıraktım.hala ordalarmı anne.Gözümdeki bebekler ağlarken nasıl olurda oyuncaklarımı uzaklarda unutabilirim.ölük oyunlarla vakit öldürmek zorundayım anne...içim üşüyor bana kimse hırkalar öremiyor.Rüya duvarlarım üstüme düştü, ölüyorum anne bana neden kızmıyorsun...

1 yorum: