SAKİN DENEME

Korelen aklımın hiçbir ucunu arkamda bırakmadım.bazen öylesine haklı hissediyorum ki kendimi savunmak bile çok sıkıc oluyor.sonu hiç olan yollarda arkamda diktatör vari iki gözle yeteri kadar olmayan iyimi arıyorum.düşürdüğüm kalp kıymıklarına basarak.bu rüzgarı kim geri çevirebilirdiki.her zaman bana bir şey vermen için beklerken teflon kalbim hiç bişey hissetmemiş oysa.Önce sevdiklerini öldüren bi katilim ben.tüm soğukluğumla yuruyorum.Aslında nasıl öleceğimi hiç düşünmemiştim fakat birden aklıma geldim.artık beynime bulaşan bu virüsle yaşıyorum.Nede olsa her şeyin sonunda hüzünsüz bir veda var.Artık ben oyun bozuyorum ateşimi yukselten bakışlarını toprağa gömüm ayakkabımla iz yapıyorum.bu kusursuz karmaşada yılan gibi kıvrılan otoyol ışıklarını rehber olarak seçtim. hatırlamak dışında bir mucizem yok. birşeye inandım. birşeye ve sadece bir kere ağlayarak dansettim. nerem varsa insan kalan... işte orasi acitiyor. bir dilenci gibi yalvariyorum yine de yanit vermiyor aynalar... bir dilenci gibi yalvarıyorum yine yanıt vermiyor sözcükler.. sözcükler bana kazık attı. yüzünü, geçen yaz denizden çaldığım taşla tem yoluna çizdim. göğsün cesaretten yanıyor mu diye sormuştum sana , oysa kış geliyomuş haberim yok,,,,bakıştı gülerek gözleriyle öperek ... bu öyle bir aşktı ki yok olmazdı ölerek…Depremde kurtarılacak ilk şeydi bakışların ama sen kanımı taşıyan bardağı devirdin.ama merak etme ölmüyorum…