Hafif makyajlı cümlelerle konuştum.palyaço vari cevaplar aldım.çok sıradan bi mucizeydi inandığım her an olabilecek kadar basit.ölüm kadar doğal bi okdarda uzaktı düşündüklerim.vucut sıcaklığımı buzlarla soğutmayı denedim.kafamı suya sokup avazımı içimden kovdum. kirpiklerim gözlerime batana kadar ağladım.arkandan sallayacağım mendili kullanarak,hıçkırarak,yutkunarak.ıslak çimen kokusu ve yağmur sonrası toprak kokusunu çektim içime.bir nefesde çıktım sokağa. sırılsıklam olurcasına yurudum renksiz sokaklarn ucuz kaldırımlarında.kulağımda hep aynı tını vardı.”ah burada olsan çok güzel hala istanbulda sonbahar”.silüetin yanımdayken yazdıklarımı bir türlü beğenemiyorum bu defterimde yırtılmaya hazır son yaprak.gazla beni ilham.unutmaya bu kadar yakınken yarıda kalmamalı hiç bir şey.hatırlamamalı seni kalbim.hatırlama
sinirimi bütün yükümü verircesine aşağıya bastırdım. hatırlamak dışında bir garipliğim yok ama sana unutkanlığımı kullanarak en büyük intikamımı hazırladım.avucunda sımsıkı tuttuğun gülü çekip alırcasına alıcam kendimi ait olmadığım yerden.verdiğim her şeyi faizle geri alıyorum. canıma attığın ısırığı emerek geçirdim gecelerimi.avuç içimi duvarla öpüştürerek kurtuldum elimin terinden. Hiçbir şey güzel bitmeyen bir şey kadar hayal kırıklığına uğratmazmış.ama dediğim gibi ben teflon bir kalbe sahibim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder