KENDİLİĞİMDEN BİR PARÇA YAZDIM

içimdeki o ufak çocuk...Yüreği cıvıl cıvıl,sağ ayağındaki çorabı yırtık.yuzuyse tozdan rengarenk olmuş...lastikden ayakkabıları nasılda güneş ışığını damgalamış bilemessin.bana sürekli kötü bi babası olduğundan bahsetti durdu...ağlamaktan gözleri kızarırmış.Üşürken kollarını hep tişörtünün içinde saklayıp, hayalleriyle düet şarkılar söyleyen.en sevdiği oyuncağı çamurdan yapılan ufak telsizcikler olan sesi titreyerek bana "Benim hiç oyuncağım olamadı.o yuzden beni en çok babamın aldığı pabuçlar sevindirirdi,birde annemin saçımı okşaması." dedi."neden böyle" diye sordu.neden böyle...
bilemedim.neden böyle...ama ben yapmadım dedim.biz yapmadık...bana tursil kutusundan çıkan misketlerini hediye etti.almak istemedim.artık onlara ihtiyacı yokmuş...Aldım...en güzeli beyaz, üstü mavi çizgili olanmış.en çok onu beğenirmiş...sustu..sustuk...hiç arkadaşıda yokmuş.belki arkadaş olabiliriz dedim..Güldü...Büyümek neden can acıtır die düşündük,yaşlanmak acaba bu yüzden mi çökertir insancıkları. ufuk çizgisini gösterdi ufak parmaklı, pis tırnaklı çocuk...hayallerini orda saklarmış.hayallerin ne kadar uzaksa, sana o kadar yakındır.dünya yuvarlak biliyorsun sen bunu..yılma.göz yaşların kirli yuzune yol yapmasın.çorabın sökük, buyudukçe aklın da sökülmesin...tırnakların kararmış varsın kirlensin..dizlerindeki kabuk yaralarını kopartmak çok mu kolay gelir...her yarayı koparıp atamazsın...atamıcaksın...
Sen oyunun dışında kalma.Kaldır güneşe başını...Arkana bakma sakın... ayağı kayan yıldız sen olma,Daha sert bas .rafadan gözyaşlarını ve akan burnunu son kez kolunda sil.bırak insanlar sokaklara tükürsün,bırak hayvanlar eziyet görsün,bırak insanlar acıma duygularını sonsuzluğa bıraksınlar ama annenin hıçkırmasına izin verme... artık uyumak uyutulmak istiyorum yada artık yaşlanmak belki.ama sen başka biri ol..başka biri yap beni..ben senim.ama sen ben olma çocuk...